سد بخار پلی اتیلن

سد بخار (یا سد بخار) هر ماده ای است که برای عایق رطوبتی استفاده می شود، معمولاً یک ورق پلاستیکی یا فویل، که در برابر انتشار رطوبت از طریق دیوار، کف، سقف، یا مجموعه سقف ساختمان ها برای جلوگیری از تراکم بین بافتی و بسته بندی مقاومت می کند.از نظر فنی، بسیاری از این مواد تنها کندکننده بخار هستند زیرا درجات مختلف نفوذپذیری دارند.

مواد دارای نرخ انتقال بخار رطوبت (MVTR) هستند که با روش های تست استاندارد تعیین می شود.یکی از مجموعه‌های رایج واحدها g/m²·day یا g/100in²·day است.نفوذپذیری را می توان بر حسب پرم گزارش کرد، معیاری برای میزان انتقال بخار آب از طریق یک ماده (1.0 پرم ایالات متحده = 1.0 دانه/فوت مربع؛ اینچ جیوه ≈ 57 SI perm = 57 ng/s·m2·Pa ).قوانین ساختمانی آمریکایی، کندکننده‌های بخار را به عنوان دارای نفوذ بخار آب 1 پرم یا کمتر طبقه‌بندی کرده‌اند که مطابق با روش خشک‌کننده ASTM E96 یا روش فنجان خشک آزمایش می‌شوند.[1]مواد بازدارنده بخار به طور کلی به شرح زیر طبقه بندی می شوند:

نفوذناپذیر (≤1 perm US، یا ≤57 SI perm) - مانند کاغذ کرافت با پشتی آسفالت، پوشش الاستومری، رنگ کندکننده بخار، رنگ‌های روغنی، پوشش‌های دیواری وینیل، پلی استایرن اکسترود شده، تخته سه لا، OSB.

نیمه تراوا (1-10 perm US، یا 57-570 SI perm) - مانند پلی استایرن منبسط شده بدون سطح، ایزوسیانورات فیبر، کاغذهای ساختمانی آغشته به آسفالت سنگین، برخی از رنگ های مبتنی بر لاتکس).

نفوذپذیر (بیش از 10 perm ایالات متحده، یا بیش از 570 SI perm) - مانند تخته گچی و گچ رنگ نشده، عایق شیشه ای بدون سطح، عایق سلولزی، گچ بری رنگ نشده، غلاف سیمانی، پلی اولفین تابیده شده یا برخی از فیلم های مانع هوای بیرونی مبتنی بر پلیمر.